Struktura DNK
DNK, što je skraćenica od deoksiribonukleinska kiselina, je molekula koja nosi genetske informacije u svim živim organizmima. Sastoji se od dva polinukleotidna lanca koji su spiralno povezani u obliku dvostruke helike. Svaki lanac se sastoji od nukleotida koji su sastavljeni od deoksiriboze, fosfata i jedne od četiri nukleinske baze: adenina (A), citozina (C), guanina (G) i timina (T). Ova jedinstvena struktura DNK omogućuje prenošenje i čuvanje genetskih informacija.
Funkcija DNK
DNK je ključna molekula za nasljeđivanje i kontrolu razvoja svih živih organizama. Ona sadrži upute za sintezu proteina, koji su odgovorni za različite funkcije u tijelu. Proces sinteze proteina započinje transkripcijom, gdje se informacija iz DNK prenosi na molekulu RNA. Zatim, ta RNA molekula ulazi u proces translacije, gdje se koristi kao šablon za sintezu proteina. Ovaj proces je ključan za održavanje i funkcioniranje svih bioloških procesa.
Replikacija DNK
Replikacija DNK je proces kojim se stvara identična kopija DNK molekule. Ovaj proces se odvija prije svake stanice podjele i omogućuje prijenos genetske informacije na potomke. Replikacija počinje otvaranjem dvostruke helike DNK molekule, a zatim se svaki lanac koristi kao matrica za sintezu novog komplementarnog lanca. Na taj način se osigurava da svaka nova stanica dobije potpunu kopiju genetske informacije.
Primjena DNK
DNK je od velike važnosti u području forenzike, genetike i biotehnologije. Analizom DNK može se utvrditi identitet osobe, identificirati potencijalni uzročnici bolesti, pratiti evolucijske procese i razviti nove terapije. Također, DNK se koristi u genetskom inženjeringu za manipulaciju genima i razvoj novih organizama koji imaju željene karakteristike. Ova tehnologija ima veliki potencijal za unapređenje poljoprivrede, medicine i industrije.
